ด้วยแนวคิดแบบ Brave New World by Post-Graffiti Blood ศิลปินทั้ง 16 คนพร้อมประสบการณ์เฉพาะที่ถูกหล่อหลอมภายในวัฒนธรรมความเป็นเมืองสมัยใหม่ ถ่ายทอด ความรู้สึกนึกคิด และความสัมพันธ์กับสิ่งรอบตัวในเทคนิคและลีลาที่ถนัด ภาพเขียนแต่ละส่วนแสดงให้เห็นถึงความขัดแย้ง โกลาหลที่เกิดขึ้นเมื่ออยู่รวมกัน เนื้อหาที่เป็นจินตนาการเฉพาะ ประสบการณ์ส่วนตัวที่เบาหวิว ไร้เหตุผล หรือหนักแน่นกำเนิดขึ้นอย่างกล้าหาญ พันธนาการแห่งสุนทรียะถูกปลดปล่อย เพื่อการรับรู้จากสังคม เป็นอิสระจากการครอบงำโดยมาตรฐานใดมาตรฐานหนึ่ง และเป็นการสร้างต่อสุนทรียะของศิลปะบนผนังในที่สาธารณะให้ไปไกลขึ้น ขณะที่สร้างสรรค์งานแห่งตัวตน ก็เรียนรู้ที่จะปรับเปลี่ยน จากความแตกต่างที่เคยเป็นความขัดแย้งสุดขั้ว บังเกิดเป็นชุมชนใหม่ เป็นความสมดุลที่ดำรงอยู่ในความแตกต่างนั้นเอง ไม่ใช่การหลอมรวมแต่เป็นการคงเนื้อหาที่สะท้อนปัจเจกและความเป็นทั้งหมดที่มีต่อกัน การสร้างสรรค์จึงไม่ใช่แค่งานของใครคนใดคนหนึ่ง แต่เป็นทั้งกระบวนการที่นำพาตัวตนของศิลปินทั้งหมดที่ต่างเปล่งเสียงออกมาจากผนังที่เคยเงียบเชียบไร้ชีวิตนั้นว่า

“มาดูฉันซิ ไม่สำคัญว่าคุณมองฉันในด้านดีหรือไม่ แต่มาดูฉันซิ”

มาวันนี้ผืนผนังและพวกเขากลับขับเน้นพื้นที่รอยต่อแห่งนี้ขึ้นมาด้วยการปลดแอกและให้โอกาสตัวเอง ก่อนจะชวนให้ผู้ชมสาธารณะเห็นว่าการมาถึงและการรวมตัวของพวกเขาไม่ใช่โลกแห่งการปะทะทำลาย แต่เป็นโลกแห่งการปะทะสังสรรค์ ด้วยความกล้าหาญแห่งตัวตนที่ท้าทายมิติการรับรู้และปรับตัวให้เข้ากับความเป็นไปที่มีอยู่จริง และความกล้าหาญของเราทั้งหมดนั้นก็เพื่อการนับถือกันในฐานะปัจเจก ไม่ใช่เพื่อการยกย่องบูชา

วัน : 26 มีนาคม 2554 – 25 กันยายน 2554สถานที่ : ทางขึ้นชั้น 7 – ชั้น 9
ผู้จัด : หอศิลปวัฒนธรรมแห่งกรุงเทพมหานคร

เปิดนิทรรศการ : 26 มีนาคม 2554 
เวลา 18:30 น.